Falafel en hummus zijn ontzettend populair. En dat is natuurlijk niet voor niks. Maar zelfgemaakt is toch ’t allerlekkerst! Kies voor luchtige of knapperige falafel. Voeg extra koriander, munt of gemengde noten toe. Of doe nét iets meer tahin door de verse hummus. Jij bepaalt!
1. Week de kikkererwten minstens 8 uur, maar liever langer. Een hele dag kan geen kwaad. Giet het water af. Als je tuinbonen gebruikt, moet je ze doppen.
2. Hak de bosui en eventueel de noten. Pureer alle ingrediënten met een foodprocessor of staafmixer. Als de mixer er niet doorheen komt, voeg je een beetje water of citroensap toe tot het wel lukt. Breng op smaak met zout.
3. Maak balletjes ter grote van pingpongballetjes of maak ovale balletjes met behulp van 2 eetlepels. Verhit de neutrale olie tot 180 °C. Frituur per keer een paar falafelballetjes 4-5 minuten tot ze goudbruin zijn. Laat uitlekken op een rooster met keukenpapier.
Onweerstaanbare hummus:
Het is het waard om voor hummus je kikkererwten te weken en te koken. Omdat er weinig andere ingrediënten in zitten, merk je het verschil met kikkererwten uit blik duidelijk. Het is gewoon veel lekkerder. Probeer het op zijn minst een keer!
1. Week de kikkererwten een nacht of dag, minstens 6 uur, in 2-3 liter water. Ververs het water, breng aan de kook en laat zachtjes pruttelen tot de kikkererwten gemakkelijk met een vork geprakt kunnen worden. Dat duurt circa 90 minuten. Giet het kookvocht af, maar bewaar 500 ml om de hummus mee te verdunnen. Als je kikkererwten uit blik gebruikt, bewaar je het vocht uit het blik.
2. Pureer de tahin, kikkererwten, gepureerde knoflook, komijn, het citroensap en zout. Voeg telkens een beetje kookvocht of kikkererwtenvocht toe. Begin met een paar deciliter en doe er steeds minder bij tot de hummus de gewenste dikte heeft. De hummus wordt vanzelf nog wat dikker. Je wilt op dit punt een redelijk glad geheel, dat meer op magere yoghurt dan op Turkse yoghurt lijkt. Sprenkel er wat olijfolie over, bestrooi met peterselie en serveer.
Hele kikkererwten met hummus en tahin
Msabbaha, of masabacha, msabecha, of musabbaha, het is maar net hoe je het spelt, is een soort hummus waarvan de Arabische naam ةحبسم ‘zwemmen’ betekent. De stomend hete, nog net niet stukgekookte kikkererwten zwemmen in een kalme zee van hummus, tahinsaus en olijfolie. Je zou het een soort gedeconstrueerde hummus kunnen noemen, waarbij de sesamsmaak van de tahin meer ruimte krijgt dan in de gepureerde variant.
1. Meng de ingrediënten voor de tahinsaus, dat gaat het makkelijkst als je er tegelijkertijd een beetje water bij doet. Voeg het citroensap aan het eind toe en breng op smaak met een snufje zout. Meng de tahinsaus door de hummus.
2. Kook de kikkererwten tot ze heel zacht zijn. Kikkererwten uit blik werken hier prima. Verhit ze dan even in zo’n 100 ml water. Giet het water af en strooi zout over de kikkererwten. Doe ze bij de hummus- en tahinsaus. Giet er olijfolie overheen en maak af met een snufje chilivlokken, paprikapoeder, knoflook en peterselie.
Lekker met stevig, wit brood, zoute Turkse pickles, geroosterde pijnboompitten, hardgekookt ei, pittige lamsworstjes of kalamataolijven.
